Οι Εβραίοι, το Ισραήλ και το Ολοκαύτωμα

την
"Γερμανοί, προσοχή! Μην αγοράζετε από Εβραίους"


Tony Cliff*, The Jews, Israel and the Holocaust (May 1998)


Η Γαλλική Επανάσταση απελευθέρωσε τον Εβραίο. Μεταξύ του 1789 και της ενοποίησης της Γερμανίας και της Ιταλίας σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, εξαφανίστηκε το υλικό, οικονομικό και πνευματικό γκέτο. Ο Μέντελσον, ο Χάινε και ο Μαρξ, όλοι τους Εβραίοι, ήταν εξέχουσες προσωπικότητες στο γερμανικό πολιτισμό. Ο ευρέως διαδεδομένος αντισημιτισμός, ακόμα και τα πογκρόμ, λάβαιναν χώρα, αλλά αυτό συνέβαινε στην Τσαρική Ρωσία, όπου ο ζυγός της φεουδαρχίας άντεχε ακόμα κι όπου ο σύγχρονος καπιταλισμός μόλις έβρισκε τα πατήματά του. Όταν ο καπιταλισμός γέρασε και εξασθένισε, ιδιαίτερα μετά τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, στράφηκε ενάντια σε όλα τα δημοκρατικά επιτεύγματα της νεότητάς του. Τώρα οι Εβραίοι δεν είχαν απλώς σπρωχτεί στα γκέτο, αλλά ακόμα παραπέρα -στους θαλάμους αερίων.


Μεταξύ αυτών των δύο περιόδων μια τρομερή υπόθεση αντισημιτισμού ξέσπασε στη Γαλλία. Το 1895, ένας Εβραίος στρατιωτικός, ο Ντρέιφους, κατηγορήθηκε ότι ήταν κατάσκοπος των Γερμανών. Η δίκη που έμοιαζε με κυνήγι μαγισσών οδήγησε σε μια μαζική υστερία ενάντια στους Εβραίους. Αυτό το κύμα αντισημιτισμού ήταν το υποπροϊόν μιας διαμάχης ανάμεσα στο Γαλλικό και το Γερμανικό ιμπεριαλισμό. Στο Παρίσι εκείνη την εποχή ζούσε ένας καταξιωμένος Βιενέζος δημοσιογράφος, ο Τέοντορ Χερτσλ. Ο Χερτσλ έφτασε στο συμπέρασμα από τη μεγάλη κατακραυγή ότι ο αντισημιτισμός ήταν κάτι φυσικό και αναπόφευκτο. Έγραψε τον Ιούνιο του 1895:
Στο Παρίσι, όπως είπα, συνάντησα μια πιο ελεύθερη αντιμετώπιση σε σχέση με τον αντισημιτισμό, που τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω ιστορικά και να συγχωρώ. Πάνω απ' όλα αναγνώρισα την κενότητα και τη ματαιότητα της "πάλης ενάντια" στον αντισημιτισμό.
Ο Χερτσλ επέκρινε τον Εμίλ Ζολά και άλλους Γάλλους, κυρίως σοσιαλιστές, που έσπευσαν να υπερασπιστούν τον Ντρέιφους. Παραπονέθηκε ότι οι Εβραίοι αναζητούν "προστασία από τους σοσιαλιστές και τους καταστροφείς της παρούσας κοινωνικής τάξης... Πραγματικά, δεν είναι πια Εβραίοι. Στα σίγουρα, ούτε Γάλλοι μπορεί να είναι. Και πολύ πιθανό να γίνουν ηγέτες του Ευρωπαϊκού αναρχισμού".

Υποστήριζε ότι η απάντηση στον αντισημιτισμό βρίσκεται στο γεγονός ότι οι Εβραίοι ζουν σε χώρες όπου είναι ανεπιθύμητοι και δεν έχουν ακόμα καταφέρει να ιδρύσουν ένα δικό τους κράτος. Σ' αυτή την προσπάθεια, δήλωνε, "οι αντισημίτες θα είναι οι πιο αξιόπιστοι φίλοι μας... οι σύμμαχοί μας". Γι' αυτό το λόγο πήγε να συναντήσει τον υπουργό Εσωτερικών του Τσάρου, Πλέβε, τον άνθρωπο που είχε οργανώσει το Πογκρόμ του Κίσινεφ το 1903. Του έριξε το δόλωμα ότι με το να πετάξει τους Εβραίους έξω από τη Ρωσία θα αποδυνάμωνε το επαναστατικό κίνημα, το μεγαλύτερο εχθρό του.

Αν ο ανταγωνισμός μεταξύ Εβραίων και εθνικών ήταν τάχα φυσικός και αναπόφευκτος, τότε θα πρέπει ασφαλώς και ο ανταγωνισμός μεταξύ Εβραίων και Αράβων στην Παλαιστίνη να είναι φυσικός και αναπόφευκτος. Καταρχήν, ο Χερτσλ όρισε το Σιωνισμό ως "το να δώσεις σε ένα λαό χωρίς χώρα μια χώρα χωρίς λαό". Όταν έπεσε στην αντίληψή του το γεγονός ότι υπήρχαν Άραβες στην Παλαιστίνη, ο Χερτσλ το πήρε σαν δεδομένο ότι η μόνη δουλειά που έμενε να γίνει ήταν να τους ξεφορτωθείς. Στις 12 Ιουνίου του 1895 έγραφε: "Θα προσπαθήσουμε να σκορπίσουμε τον πάμφτωχο πληθυσμό πέρα από τα σύνορα εξασφαλίζοντάς του δουλειά στις χώρες διέλευσης, και αρνούμενοι σ' αυτόν κάθε απασχόληση στη δική μας χώρα". Τι ξεδιάντροπη ομολογία εθνοκάθαρσης εκ προ μελέτης!
Η κλειστή Σιωνιστική οικονομία
Οι Σιωνιστές που μετανάστευσαν στην Παλαιστίνη από τα τέλη του 19ου αιώνα δεν ήθελαν να δημιουργήσουν μια οικονομία παρόμοια με εκείνη των λευκών στη Νότια Αφρική. Εκεί οι λευκοί ήταν οι καπιταλιστές, ενώ οι μαύροι ήταν οι εργάτες. Οι Σιωνιστές ήθελαν ολόκληρο τον πληθυσμό να είναι Εβραϊκός. Με το πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο των Αράβων σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους και με τόσο εκτεταμένη ανοιχτή και κρυμμένη ανεργία, ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός ήταν να κλείσει η εβραϊκή αγορά εργασίας στους Άραβες. Υπήρχαν αρκετές μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Πρώτον, το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο, ιδιοκτήτης ενός μεγάλου μέρους της γης που ανήκε στους Εβραίους, συμπεριλαμβανομένου, για παράδειγμα, ενός μεγάλου τμήματος του Τελ Αβίβ, είχε ένα καθεστώς που επέμενε ότι μόνο οι Εβραίοι μπορούσαν να απασχολούνται σε αυτή τη γη.
 
Επιπλέον, η Σιωνιστική συνδικαλιστική ομοσπονδία, η Χισταντρούτ (Γενική Ομοσπονδία Εβραίων Εργατών), επέβαλε σε όλα τα μέλη της δύο εισφορές: μία για την υπεράσπιση της εβραϊκής εργασίας και μία για την υπεράσπιση των εβραϊκών προϊόντων. Η Χισταντρούτ διοργάνωσε πικετοφορίες εναντίον ιδιοκτητών οπωρώνων που απασχολούσαν Άραβες εργάτες, αναγκάζοντας τους ιδιοκτήτες να τους απομακρύνουν. Ήταν επίσης σύνηθες να βλέπεις νεαρούς άνδρες να περπατούν στην εβραϊκή αγορά μεταξύ των γυναικών που πωλούν λαχανικά ή αυγά και αν έβρισκαν κάποιο μαγαζί που τύχαινε να είναι αραβικό, έριχναν παραφίνη στα λαχανικά και έσπαγαν τα αυγά.

Θυμάμαι το 1945 μια καφετέρια στο Τελ Αβίβ δέχθηκε επίθεση και τη σπάσανε σχεδόν ολοσχερώς εξαιτίας μιας φήμης ότι υπήρχε ένας Άραβας που εργάζονταν στην κουζίνα πλένοντας πιάτα. Θυμάμαι επίσης, όταν ήμουν στο εβραϊκό πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ μεταξύ 1936 και 1939, επανειλημμένες διαδηλώσεις εναντίον του αντιπρύτανη του πανεπιστημίου, Δρ. Μάγκνους. Ήταν ένας πλούσιος Αμερικανός Εβραίος και φιλελεύθερος, και το έγκλημά του ήταν ότι ήταν μισθωτής ενός Άραβα ιδιοκτήτη.
Εξάρτηση από τον Ιμπεριαλισμό
Γνωρίζοντας ότι θα αντιμετώπιζαν την αντίσταση των Παλαιστινίων, οι Σιωνιστές είχαν πάντα καθαρό ότι χρειάζονταν τη βοήθεια της ιμπεριαλιστικής εξουσίας που είχε τότε μεγάλη επιρροή στην Παλαιστίνη.
 
Στις 19 Οκτωβρίου 1898 ο Χερτσλ πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να μιλήσει με τον Κάιζερ Βίλχελμ. Εκείνη την εποχή η Παλαιστίνη ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που ήταν μικρός εταίρος της Γερμανίας. Ο Χερτλ δήλωσε στον Κάιζερ ότι ένας Σιωνιστικός οικισμός στο Ισραήλ θα αυξήσει τη γερμανική επιρροή, καθώς το κέντρο του Σιωνισμού ήταν στην Αυστρία, που ήταν εταίρος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Πρόσφερε επίσης ένα ακόμα καρότο: "Εξήγησα ότι παίρνουμε τους Εβραίους μακριά από τα επαναστατικά κόμματα".

Προς το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν ήταν ξεκάθαρο ότι η Βρετανία επρόκειτο να αναλάβει την Παλαιστίνη, ο αρχηγός των Σιωνιστών εκείνη την εποχή, Χαΐμ Βάιτσμαν, ήρθε σε επαφή με το Βρετανό υπουργό εξωτερικών, Άρθουρ Μπαλφούρ, παίρνοντάς του, στις 2 Νοεμβρίου 1917, μια δήλωση όπου υπόσχονταν στους Εβραίους μια πατρίδα στην Παλαιστίνη. Ο Σερ Ρόναλντ Στορς, ο πρώτος Βρετανός στρατιωτικός κυβερνήτης της Ιερουσαλήμ, εξήγησε ότι η Σιωνιστική "επιχείρηση ήταν αμοιβαία επωφελής, αφού σχημάτιζε για την Αγγλία ένα 'μικρό πιστό εβραϊκό Όλστερ' σε μια θάλασσα δυνητικά εχθρικού Αραβισμού". Οι Σιωνιστές θα ήταν οι Πορτοκαλί της Παλαιστίνης.

Με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε σαφές ότι η κύρια δύναμη στη Μέση Ανατολή θα έπαυε να είναι η Βρετανία και θα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επομένως, ο Μπεν Γκουριόν, ο Σιωνιστής ηγέτης εκείνης της εποχής, έσπευσε στην Ουάσινγκτον να εξασφαλίσει συμφωνίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Ισραήλ είναι πλέον ο πιο αξιόπιστος δορυφόρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το Ισραήλ παίρνει περισσότερη οικονομική βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες από οποιαδήποτε άλλη χώρα, αν και είναι τόσο μικροσκοπικό. Παίρνει επίσης περισσότερη στρατιωτική βοήθεια από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.
Ολοκαύτωμα
Αντιλαμβανόμενος τη βαρβαρότητα του Ναζισμού, ο Τρότσκι είχε προβλέψει την εξόντωση των Εβραίων. Στις 22 Δεκέμβρη του 1938 έγραφε:
Είναι δυνατό να φανταστεί κανείς χωρίς δυσκολία αυτό που περιμένει τους Εβραίους στο απλή ξέσπασμα του μελλοντικού πολέμου. Αλλά ακόμα και χωρίς πόλεμο η επόμενη εξέλιξη της παγκόσμιας αντίδρασης σημαίνει με βεβαιότητα τη φυσική εξόντωση των Εβραίων... Μόνο η τολμηρή κινητοποίηση των εργατών ενάντια αντίδραση, η δημιουργία εργατικών πολιτοφυλακών, η άμεση σωματική αντίσταση στις φασιστικές συμμορίες, η αύξηση της αυτοπεποίθησης, η δραστηριότητα και το θάρρος από μέρους όλων των καταπιεσμένων μπορεί να προκαλέσει μια αλλαγή στις συσχετισμούς δυνάμεων, να σταματήσει το παγκόσμιο κύμα του φασισμού και να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων στον κόσμο, ειδικά οι Εβραίοι εργάτες, δεν ήταν υποστηρικτές του Σιωνισμού. Έτσι, στην Πολωνία, όπου υπήρχε τότε η μεγαλύτερη κοινότητα Εβραίων στην Ευρώπη, διεξήχθησαν δημοτικές εκλογές το Δεκέμβριο του 1938 και τον Ιανουάριο του 1939 στη Βαρσοβία, στο Λοτζ, στην Κρακοβία, στο Λβοφ, στη Βίλνα και σε άλλες πόλεις. Το Μπουντ, η αντισιωνιστική οργάνωση των Εβραίων σοσιαλιστών εργαζομένων, έλαβε το 70% των ψήφων στις εβραϊκές συνοικίες. Το Μπουντ κέρδισε 17 από τις 20 έδρες στη Βαρσοβία, ενώ οι Σιωνιστές είχαν μόνο 1.

Όλα αυτά άλλαξαν ριζικά με το Ολοκαύτωμα. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας Εβραίος στην Ευρώπη που να μην έχασε μέλη της οικογένειάς του σ' αυτό. Θυμάμαι πολύ λίγο πριν από την επίσκεψή μας στην Παλαιστίνη μια θεία μου από το Ντάντσιχ. Δεν γνώριζα την υπόλοιπη οικογένειά της, αλλά μαζί όλους τους υπόλοιπους εξαφανίστηκε στο Ολοκαύτωμα. Μια ξαδέρφη μου, που την ήξερα πολύ καλά, μετακόμισε στην Ευρώπη με το σύζυγό της και το 5χρονο παιδί της λίγο πριν τον πόλεμο και επίσης δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων.

Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων είναι σιωνιστές, και αυτό είναι πολύ κατανοητό.
Η καταστροφή
Αυτός είναι ο όρος (Νάκμπα) που χρησιμοποίησαν οι Παλαιστίνιοι για να αναφερθούν στην εγκαθίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948. Έκτοτε, στους τρεις πολέμους μεταξύ Ισραήλ και Αράβων το 1948, το 1967 και το 1973, υπήρξε μαζική εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων. Σήμερα υπάρχουν 3,4 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, πολύ περισσότεροι από τον αριθμό των Παλαιστινίων που παραμένουν στις περιοχές που ζούσαν πριν. Στοιχεία ιδιοκτησίας γης μαρτυρούν την εξάλειψή τους: το 1917 στους Εβραίους ανήκε στο 2,5% της γης στη χώρα. Το 1948 αυξήθηκε στο 5,7%, και σήμερα είναι περίπου 95% στα σύνορα πριν από το 1967, ενώ οι Άραβες κατέχουν μόλις το 5%.

Είναι ένα από τα πιο τραγικά περιστατικά στην ιστορία ότι ένα καταπιεσμένο έθνος όπως οι Εβραίοι, που υπέφεραν από τη βαρβαρότητα των Ναζί, επέβαλαν την καταπίεση και τη βαρβαρότητα σε ένα άλλο έθνος -τους Παλαιστινίους, ένα έθνος το οποίο με κανέναν τρόπο δεν εμπλέκονταν στο Ολοκαύτωμα.
Η λύση
Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν τη δύναμη να απελευθερωθούν. Δεν έχουν καν τη δύναμη να πετύχουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Δεν είναι σαν τους μαύρους στη Νότιο Αφρική, οι οποίοι έχουν επιτύχει πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Ξεφορτώθηκαν το απαρτχάιντ, κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου και εξέλεξαν ένα μαύρο πρόεδρο. Είναι αλήθεια ότι το οικονομικό απαρτχάιντ εξακολουθεί να ισχύει. Ο πλούτος παραμένει συγκεντρωμένος στα χέρια μιας μικροσκοπικής ομάδας λευκών ανθρώπων, τώρα μαζί με ένα μικρό αριθμό πλούσιων μαύρων. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαύρων εξακολουθεί να ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.  Οι μαύροι στη Νότια Αφρική είναι ασύγκριτα ισχυρότεροι από τους Παλαιστίνιους. Καταρχήν, υπάρχουν 5-6 φορές περισσότεροι μαύροι από λευκούς στη Νότια Αφρική, ενώ ο αριθμός των Παλαιστινίων είναι σχεδόν ο ίδιος με τον αριθμό των Ισραηλινών (οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι είναι πρόσφυγες). Δεύτερον, οι μαύροι εργαζόμενοι βρίσκονται στην καρδιά της οικονομίας της Νότιας Αφρικής, ενώ οι Παλαιστίνιοι είναι πολύ περιθωριακοί για την οικονομία. Το συνδικαλιστικό σωματείο της Νότιας Αφρικής Κοσάτου είναι ένα τεράστιο συνδικαλιστικό σωματείο που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη συντριβή του απαρτχάιντ. Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν συγκρίσιμη συνδικαλιστική οργάνωση.

Εάν υπάρχει μια κατάσταση όπου η θεωρία του Τρότσκι για τη διαρκή επανάσταση εφαρμόζεται τέλεια, αυτή είναι η κατάσταση των Παλαιστινίων. Η θεωρία του υποστηρίζει ότι καμία δημοκρατική απαίτηση, καμία εθνική απελευθέρωση δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την προλεταριακή επανάσταση. Το κλειδί για την τύχη των Παλαιστινίων και όλων των άλλων λαών της Μέσης Ανατολής βρίσκεται στα χέρια της αραβικής εργατικής τάξης, της οποίας τα κύρια κέντρα εξουσίας βρίσκονται στην Αίγυπτο, και λιγότερο στη Συρία, το Ιράκ, το Λίβανο και άλλες χώρες. Δυστυχώς, οι δυνατότητες της αραβικής εργατικής τάξης δεν έγιναν πραγματικότητα εξαιτίας της καταστροφικής επίδρασης του σταλινισμού που κυριαρχεί εδώ και πολύ καιρό στην Αριστερά της Μέσης Ανατολής. Ήταν οι σταλινικοί που άνοιξαν την πόρτα στο κόμμα Μπάαθ και το Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, που έφερε τον Άσαντ του Συριακού Μπάαθ στην εξουσία, ο οποίος άνοιξε την πόρτα στο Νάσερ και τους Ισλαμιστές διαδόχους του στην Αίγυπτο.

Μια επανάσταση της αραβικής εργατικής τάξης θα έβαζε τέλος στον ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό. Είναι καθαρή υποκρισία να ισχυριζόμαστε ότι αυτό συνιστά απειλή για τους Εβραίους της περιοχής. Όταν το καθεστώς του απαρτχάιντ κυριαρχούσε στη Νότια Αφρική, οι υποστηρικτές του καθεστώτος ισχυρίζονταν ότι το Αφρικανικό Κογκρέσο θα σήμαινε το σφαγείο των λευκών. Δεν έχει συμβεί τίποτα τέτοιο.



*Ο Τόνι Κλιφ γεννήθηκε στο Ισραήλ το 1917 και μετανάστευσε στη Βρετανία μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου