Οι Βρετανοί Εργατικοί πρόδωσαν την Ελληνική Εργατική Τάξη

Οκτώβρης 1944. Βρετανικά στρατεύματα αποβιβάζονται στον Πειραιά.

   Ο λόγος του Τσόρτσιλ για την Ελλάδα ήτανε μια σαφής ένδειξη των φόβων και των επιδιώξεων της Βρετανικής άρχουσας τάξης: ήταν μια κήρυξη πολέμου ενάντια στο Σοσιαλισμό και τη Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ευρώπη.

"Για τρεις ή τέσσερις μέρες, ή περισσότερες, ήταν ένας αγώνας για να αποτραπεί μια αποκρουστική σφαγή στο κέντρο των Αθηνών, διά της οποίας όλες οι μορφές κυβέρνησης θα σαρώνονταν και ο γυμνός θριαμβεύων Τροτσκισμός θα εγκαθίστατο."

"Νομίζω ότι το ‘Τροτσκιστές’ είναι καλύτερος ορισμός των Ελλήνων Κομμουνιστών και των ορισμένων άλλων αιρέσεων από την κανονική λέξη, και έχει και το πλεονέκτημα να είναι εξίσου μισητή στη Ρωσία. (Γέλια κι επευφημίες)."

    Έτσι ο Τσόρτσιλ υποδηλώνει ανοιχτά ποιον θεωρεί ως εχθρό: τη Σοσιαλιστική Επανάσταση, που ορθά χαρακτηρίζει "Τροτσκισμό". Τα ελεεινά ψεύδη και οι συκοφαντίες του Σταλινισμού ξεσκεπάζονται από το μεγαλύτερο εχθρό του Σοσιαλισμού και της εργατικής τάξης. Κάνοντας έναν απολογισμό των χειρισμών του, ο Τσόρστιλ προσπάθησε να δικαιολογήσει την πολιτική του των ωμών παραβιάσεων καταδεικνύοντας τους κινδύνους για την τάξη του που εγκυμονούσαν στην Ελλάδα. Φυσικά και δεν είπε ότι η γενική απεργία και η εξέγερση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων κι ενός μεγάλου κομματιού της μεσαίας τάξης στην Αθήνα, προκλήθηκε από τους πυροβολισμούς των αστυνομικών σε άοπλους άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ούτε και έκανε τον κόπο ν’ αναφέρει ότι οι Έλληνες εργάτες είχαν πολλές πικρές αναμνήσεις απ’ τη φασιστική αστυνομία που χρησιμοποιούνταν σαν εργαλείο καταστολής από το φασίστα δικτάτορα Μεταξά και ύστερα πουλούσαν τις υπηρεσίες τους στο Χίτλερ.

   Ενάντια στον "Τροτσκισμό", ενάντια στη Σοσιαλιστική Επανάσταση, ενάντια σε κάθε προσπάθεια των εργατών να πάρουν τον έλεγχο της κοινωνίας στα χέρια τους σε οποιαδήποτε χώρα, ο Τσόρτσιλ και η άρχουσα τάξη θα μεταχειρίζονταν κάθε μέσο, συμπεριλαμβανομένου του διαβόλου και της ίδιας της συμμορίας των Ναζί.

   Δεν ήταν για το τίποτα που ο Τσόρστιλ, στην πρώτη ομιλία του για την Ελλάδα, δικαιολόγησε την υποστήριξή του στο Μουσολίνι ενάντια στον κίνδυνο του Μπολσεβικισμού. Η σημερινή άρχουσα τάξη διεξάγει τον ίδιο αγώνα ενάντια στον Μπολσεβικισμό κάτω από το όνομα του Τροτσκισμού, δηλαδή του γνήσιου επαναστατικού Κομμουνισμού.
Τα Βρετανικά τανκς στους δρόμους της Αθήνας

Ποιοι είναι αυτοί οι επονομαζόμενοι ηγέτες των εργατών;

   Και σα να μη τους έφταναν οι δολοφονίες και η τρομοκρατία που οργανώθηκε υπό την αιγίδα τους εναντίον των εργατών και των συνδικαλιστών της Αθηνάς, ο Βρετανός Πρεσβευτής – πιθανόν κάτω από τις υποδείξεις των Βρετανικών αρχών – κανόνισε την ειδεχθή φάρσα μιας αντιπροσωπείας  "Ελλήνων Συνδικαλιστών" να τον ευχαριστούν που τους έσωσε από την Κομμουνιστική τυραννία! Ατυχώς, τόσο αδέξιοι κι αδιάφοροι υπήρξαν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές, που ανάμεσα σ’ αυτούς τους επονομαζόμενους "Συνδικαλιστές ηγέτες" είναι και ο διαπρεπής Κουίσλινγκ Κρόκος, που σχετίζονταν με το Εργατικό Μέτωπο που οργάνωσε ο Μεταξάς όταν παρανομοποίησε τα συνδικάτα, και συνέχισε ανενόχλητος επί Χίτλερ. Οι άλλοι είναι του ίδιου φυράματος, ουδεμία σχέση έχοντες με τα Ελληνικά συνδικάτα – τη Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών.

    Κι αυτοί οι μαφιόζοι ιμπεριαλιστές, κυνικά ποδηγετώντας τις οργανώσεις των εργατών, προσπαθούν να πασάρουν αυτούς τους φασίστες στους Βρετανούς εργάτες ως "εκπροσώπους" της Ελληνικής εργατικής τάξης:

    Και σα να μη τους έφτανε το τσάκισμα της γενικής απεργίας και της ένοπλης αντίστασης των εργαζομένων της Αττικής, και η δι’ αυτού προστασία των φασιστών από τη δίκαιη οργή των εργατών, ο Στρατηγός Σκόμπι έπρεπε κιόλας να μοστράρει τους αχυρανθρώπους του μπροστά στα μούτρα των Ελλήνων εργατών και αγροτών. Η διαδήλωση στην Αθήνα που επευφημούσε το Σκόμπι και τον Τσώρτσιλ προσφωνήθηκε από το Σκόμπι ως "Έλληνες Εργάτες". Περίεργο, εργάτες να κουβαλούν πορτραίτα του Βασιλέως Γεωργίου και να δοξάζουν το Στρατηγό Ζέρβα, οργανωτή των Βασιλο-φασιστικών συμμοριών – και να ουρλιάζουν "καμιά αμνηστία"! Στην  πραγματικότητα ήτανε μια διαδήλωση της αντεπανάστασης – όχι των εργατών, αλλά των ίδιων ανθρώπων που στήριξαν την κυβέρνηση Κουίσλινγκ στην Ελλάδα, που διαδήλωναν για χάρη του όποιου θα τους προστάτευε απ’ τους εργάτες. Το αν θα είναι ο Χίτλερ ή ο Τσώρτσιλ, το ίδιο τους κάνει. Ο δικός τους καημός ήταν να εκδικηθούν απ’ τη μεριά τους τους ηττημένους εργάτες – τους ηττημένους όχι από τους ίδιους, μα από τα Βρετανικά τανκς, αεροπλάνα και όπλα.

Πλαστήρας – ο οπαδός του παρεμβατισμού

    Ο Πλαστήρας, η "δημοκρατική" επιλογή του Τσόρτσιλ, καθοδηγεί το καπιταλιστικό πακέτο εναντίον του ΕΑΜ. Εύστοχη επιλογή για τον Τσόρτσιλ. Ο Πλαστήρας οδήγησε τον Ελληνικό στρατό στην αντι-Μπολσεβίκικη σταυροφορία που εξαπέλυσε ο Τσόρτσιλ το 1919. Έμαθε τη "δημοκρατία" του και το πώς να μεταχειρίζεται τους εργάτες σα Στρατηγός, στο Στρατό των Λευκοφρουρών του Ράνγκλερ, που πολέμησε ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και κρέμασε και βασάνισε δεκάδες χιλιάδες εργάτες και χωρικούς. Μία συμβολική σύμπτωση! Ο Τσόρτσιλ κι ο Πλαστήρας παραμένουν συνεπείς με τον εαυτό τους. Κυνηγούν τον ίδιο σκοπό με τότε: το ξερίζωμα του Σοσιαλισμού και της εργατικής εξουσίας σ’ οποιοδήποτε μέρος της Ευρώπης θα μπορούσαν να πάρουν τον έλεγχο.

   Ο Πλαστήρας αρχικά διεχώρησε τη θέση του από την πολιτική της εξολόθρευσης του ΕΛΑΣ. Γιατί όχι άλλωστε; Τα Βρετανικά στρατεύματα με τη στρατιωτική τους υπεροχή ήταν βέβαιο ότι θα επικρατούσαν στο τέλος κι οι Έλληνες καπιταλιστές θα μπορούσαν να βάλουνε πόδι και να συντρίψουν τους προδομένους εργάτες και χωρικούς.

   Κι ο Τσόρτσιλ στην αρχή αναντίρρητα ήταν υπέρ αυτού του σχεδίου. Οι πρώτες ομιλίες του για το ελληνικό ζήτημα όταν ξέσπασε η αντίσταση αυτή την πρόθεση έδειχναν. Αλλά όταν έγινε σαφές ότι ο ΕΛΑΣ είχε την στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργατών και των αγροτών – κι ότι για να τον καταστρέψουν θ’ απαιτούνταν μια μεγάλη εκστρατεία, ο Τσόρτσιλ έκρινε απαραίτητη τη χρησιμοποίηση άλλων μέσων προς αυτό το σκοπό. Μια μεγάλη εκστρατεία που μπορεί ν’ απαιτούσε 10 ως 20 μεραρχίες – όσες διαθέταν οι Ναζί και δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τον Ελληνικό λαό – απειλούσε με πάρα πολλές περιπλοκές τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η αηδία των Βρετανών εργατών και στρατιωτών, φοβόταν, θα είχε ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα ενός είδους δράση ενάντια στη Βρετανική πολιτική στην Ελλάδα.

   Με αχυράνθρωπο τον Πλαστήρα, ο Τσόρτσιλ ήδη ανάγκασε το ΕΑΜ να συνάψει εκεχειρία. Για την ώρα, απέσυρε την απαίτηση για πλήρη αφοπλισμό και επέτρεψε στον ΕΛΑΣ να διατηρεί τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της Ελλάδας – αλλά των μη-βιομηχανικών τμημάτων. Τα λιμάνια και οι μεγάλες πόλεις θα βρίσκονται υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης-μαριονέτα και των ένοπλων δυνάμεων του Βρετανικού ιμπεριαλισμού.

   Οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές έχουν έτσι το πάνω χέρι στην Ελλάδα και μπορούν πια να οργανώσουν τις δυνάμεις της αντεπανάστασης – και τον ονομαζόμενο Ελληνικό στρατό – ανεμπόδιστα, σ’ αυτή τη στρατηγική και σπουδαία οικονομικά περιοχή που κατέχουν.

Δεκεμβριανά: Άγγλοι πυροβολούν απ' την Ακρόπολη


Η Προδοσία της ηγεσίας των Βρετανών εργατών

  Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, η καθαρή προδοσία των Ελλήνων εργατών απ’ τους ηγέτες του Βρετανικού Εργατικού Κόμματους και Κομμουνιστικού Κόμματος είναι απολύτως ξεδιάντροπη. Είπαν ψέματα στους εργάτες για τους αληθινούς σκοπούς και προθέσεις του Τσόρτσιλ και της άρχουσας τάξης στον πόλεμο. Μπέρδεψαν τους εργάτες κάνοντας λόγο για την υποτιθέμενη "παραπληροφόρηση" και "σύγχυση" του Τσόρτσιλ από το Βρετανό πρεσβευτή και τους στρατιωτικούς αντιπροσώπους στην Ελλάδα. Αισχρή ανοησία! Ο Τσόρτσιλ καταλάβαινε τη θέση ίσως καλύτερα κι απ’ ότι οι ίδιοι τους. Και ως ανελέητος εκπρόσωπος της τάξης του κανόνιζε προφανώς την "πληροφόρηση" που αυτός επιθυμούσε να λαμβάνει στη Βρετανία, όπως ακριβώς ανεκάλυψε μιαν ανύπαρκτη εξέγερση στο Βέλγιο όταν του βόλευε στην πολιτική της καταστολής που εφάρμοζε με τη βοήθεια των Βρετανικών στρατευμάτων εκεί.

   Προετοίμασε την εκστρατεία παραβιάσεων και καταστολής με διασπορά ψευδών, συκοφαντιών και παραχαράξεων. Ο Ανιούριν Μπέβαν παραθέτει αυτές τις οδηγίες σε αντιπαράθεση στη Βουλή:

"Ο Πρωθυπουργός αποφάνθηκε ότι, σε πρώτη φάση, καμία αναγνώριση κανενός είδους δεν πρέπει να αποδοθεί στον ΕΛΑΣ ή το ΕΑΜ στο BBC. Σε κάθε περίπτωση όπου νομίζεται επιθυμητό να γίνουν εξαιρέσεις, η προσωπική του έγκριση θα ήταν προαπαιτούμενο... "

    Κι αυτές οι οδηγίες δόθηκαν σ’ όλες τις Υπηρεσίες που συνδέονται με τις Ελληνικές υποθέσεις απ’ τον Πολιτικό Πολεμικό Αντιπρόσωπο τον Αύγουστο του 1944, δηλαδή μήνες πριν ξεσπάσει η σύρραξη!

   Ως μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, οι ηγέτες του Εργατικού Κόμματος θα έπρεπε να γνωρίζουν τι συνέβαινε αλλά δεν είπαν κουβέντα και δεν καταδίκαζαν τη συνωμοσία που προφανώς σχεδιάζονταν εναντίον των Ελλήνων εργατών. Έτσι συμμετείχαν σα συνέταιροι στις αντεπαναστατικές μηχανορραφίες του Βρετανικού καπιταλισμού ενάντια στην Ευρώπη των λαών. Και οι προδότες του Σταλινικού, αποκαλούμενου "Κομμουνιστικού" Κόμματος, εξοκολουθούν ακόμη να στηρίζουν την κυβέρνηση Τσόρτσιλ! Για μην πούμε για τον Ανιούριν Μπέβαν και τους άλλους Αριστερούς Εργατικούς που είχαν το θάρρος να ψηφίσουν κατά της Κυβέρνησης αφού πρώτα αποκάλυψαν τις προθέσεις της!

    Έτσι, ενώ ο Τσόρτσιλ και η άρχουσα τάξη προετοιμαζόταν συστηματικά για το χτύπημα των εργατών στην Ευρώπη με ψυχρούς ταξικούς υπολογισμούς, οι Εργατικοί και οι Σταλινικοί ηγέτες έλεγαν στους εργάτες παραμύθια για "εθνικές ενότητες" και "εθνικά συμφέροντα". Ο Τσώρτσιλ και οι Τοριστές ακολούθησαν μια συνεπή ταξική πολιτική προς τα συμφέροντα του Βρετανικού καπιταλισμού, ενώ οι Εργατικοί και οι Σταλινικοί ηγέτες επέτρεψαν στους εργάτες να πιαστούν εξαπίνης από τα γεγονότα.

   Υποκριτικά το "Κομμουνιστικό" Κόμμα ενθάρρυνε "διαμαρτυρίες" προς την κυβέρνηση που μείναν και έπρεπε να παραμείνουν χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα. Αντιτίθενται και υπονομεύουν κάθε πρόταση που θα έκοβε τα νύχια του Τσόρτσιλ. Κάνουν έκκληση στο Βελζεεβούλ ενάντια στο Σατανά -  "Παρακαλούμε ο Τσόρτσιλ να μην εφαρμόσει την πολιτική του Τσόρτσιλ!" Όλες τους οι "διαμαρτυρίες" έχουν την πρόθεση να θέσουν υπό έλεγχο την ανησυχία της ειλικρινούς και έντιμης πτέρυγας και των αρχειοθετημένων μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος.

   Όταν ο Γουίλ Λόουδερ, κάτω από την επίδραση της αντιπολίτευσης των Βρετανών εργατών, πρότεινε οι Εργατικοί Υπουργοί να εγκαταλείψουν την Κυβέρνηση και το Εργατικό κίνημα να οργανώσει Συμβούλια Δράσης εφόσον η Βρετανική επέμβαση στην Ελλάδα συνεχιζόταν, αντί να χρησιμοποιηθεί αυτό σα βάση μιας εκστρατείας απευθυνόμενης σε όλα τα συνδικάτα και την  εργατική τάξη, το "Κομμουνιστικό" Κόμμα τήρησε σιγή ιχθύος απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα. Η Daily Worker που εξέδιδε κάθε είδους λεκτική διαμαρτυρία των Εργατικών ακόμα και των Φιλελεύθερων εκπροσώπων που ήταν όλες τους λόγια του αέρα, λογόκρινε προσεκτικά την ομιλία του Λόουδερ και δε δημοσίευσαν καν τις προτάσεις του στην Daily Worker.

    Στην ίδια την Ελλάδα, ο ρόλος του Σταλινισμού ήταν ο ίδιος. Ενώ η Ελληνική άρχουσα τάξη ετοιμαζόταν να συντρίψει την εργατική τάξη, προσπάθησαν να ξεγελάσουν τους εργάτες με τον ίδιο μύθο της "εθνικής ενότητας". Πριν τη γενική απεργία και την εξέγερση, που προκλήθηκε από τα πεπραγμένα της Ελληνικής Κυβέρνησης-μαριονέτα, έβαλαν τα δυνατά τους να υποταχθούν στην αντίδραση. Οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ στο Υπουργικό Συμβούλιο δέχθηκαν ακόμα και την πρόταση αφοπλισμού των δυνάμεών τους, ενώ ο αφοπλισμός της φασιστικής Βασιλικής Ορεινής Ταξιαρχίας και των Ταγμάτων Ασφαλείας εκκρεμούσε ακόμα. Ήτανε μόνο η αγανάκτηση και η πίεση των μαζών – που αρνήθηκαν να θέσουν τον εαυτό τους στο έλεος των άσπονδων εχθρών της – που τους υποχρέωσε να αποκηρύξουν τη συμφωνία.

   Ήταν το ταξικό ένστικτο των εργατών, που είχαν μάθει στα πικρά χρόνια του αγώνα ενάντια στους Ναζί, το μάθημα που διδάχθηκαν απ’ το Μαρξ και το Λένιν ότι τα όπλα αντιπροσωπεύουν την εξουσία, που τους έκανε να πάρουν την απόφαση να μην παραδώσουν τα όπλα. Υπήρξαν οι βασικοί υπαίτιοι της απελευθέρωσης της Ελλάδας απ’ τη Ναζιστική κυριαρχία και ήταν αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν στους καπιταλιστές, που είχαν εγκαταστήσει τη δικτατορία του Μεταξά και συνεργαστεί με τους Κουίσλινγκ, ν’ ανακτήσουν τον έλεγχο και να στρώσουνε το δρόμο για μια νέα δικτατορία.

Η υπογραφή της Συμφωνίας Εκεχειρίας στις 15 Ιανουαρίου του 1945.


Οι Έλληνες εργάτες πάλευαν για την εξουσία

   Αλλά για τους εργάτες του κόσμου η τραγωδία στην Ελλάδα και  οι συνέπειες της ακόμα υπάρχουν! Ο Τσόρτσιλ κάνει στην άκρη την κριτική του πολυλογά και αδιάκριτου Πλαστήρα, που απειλεί ανοιχτά με αιματηρά αντίποινα ενάντια στις Ελληνικές μάζες, με το κυνικό σχόλιο ότι η ίδια η ύπαρξη της κυβέρνησής του εξαρτάται από τα Βρετανικά όπλα και η Βρετανική Κυβέρνηση δεν αρέσκεται  σε τέτοια.

   Είναι γεγονός ότι μέσα στις λίγες μέρες της επανάστασης – γιατί μια τέτοια σήμαινε το ενστικτώδες Ελληνικό μαζικό κίνημα – οι εργάτες και οι ένοπλοι χωρικοί και οι οργανωμένοι στον ΕΛΑΣ – ΕΑΜ είχαν υπό τον έλεγχό τους το σύνολο της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου τμήματος της Αθήνας. Στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις οι εργάτες εδραίωσαν τον έλεγχό τους σε σπίτια, εργοστάσια, διανομές, κλπ. Ο Λένιν δεν κουράστηκε να λέει ότι η εξουσία, ότι το Κράτος, μπορεί να περιοριστεί σε "ένοπλα σώματα ανδρών", ότι αυτό που καθορίζει ποια τάξη έχει την Εξουσία, είναι το ποια τάξη ελέγχει τα "ένοπλα σώματα των ανδρών". Ο Τσόρτσιλ και οι άλλοι εκπρόσωποι του καπιταλισμού το καταλαβαίνουν αυτό απόλυτα και γι’ αυτό παρά την ευπειθή καθοδήγηση της Σοσιαλιστικής και Σταλινικής ηγεσίας κατά τη διάρκεια του Κινήματος Αντίστασης), εξαιτίας των δυνατοτήτων μιας ένοπλης εργατικής τάξης, απαιτούν τόσο επίμονα τον αφοπλισμό των εργατών και χωρικών και τη δημιουργία "εθνικών" στρατών, δηλαδή στρατών που οι αξιωματικοί και το υπόλοιπο επιτελείο έχουν επιλεγεί από τους καπιταλιστές και βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο των καπιταλιστών.

   Έτσι η θέση στην Ελλάδα ήταν ότι ο έλεγχος της κατάστασης βρισκότανε στα χέρια της εργατικής τάξης! Ήτανε μια κατάσταση παρόμοια μ’ αυτή της Κομμούνας του Παρισιού και της Ισπανίας του 1936, εκτός του ότι η ηγεσία ήταν πιο δειλή, αδαής και προδοτική.

    Η Εξουσία βρίσκονταν στα χέρια των ηρωικών Ελλήνων εργατών και χωρικών!

  Το μόνο που χρειαζόταν να γίνει ήταν να απαλλοτριώσουν την ιδιοκτησία των καπιταλιστών, να κατάσχουν τη γη των γαιοκτημόνων υπέρ των χωρικών, και να οργανώσουν ένα εργατικό κράτος με μια Κυβέρνηση των εργατών!

   Ότι οι εργάτες ήθελαν να τελειώνουν μια για πάντα με τον καπιταλισμό φάνηκε από την περιγραφή των διαθέσεών τους στον Ημερήσιο Τηλέγραφο της 31ης Γενάρη του 1945:

"Αυτές τις τεταμένες Αθηναϊκές εβδομάδες πριν ξεσπάσει η εξέγερση του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ολόκληρη η πόλη ήταν βαμμένη με συνθήματα του ΚΚΕ, μεταξύ των οποίων ‘ΕΚΔΙΚΗΣΗ!’, ‘ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!’ και ‘ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ’."

   Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων η μόνη σκοτούρα της ηγεσίας ήταν πώς θα βρέθουν οι κατάλληλοι όροι να ενδώσει ώστε να μην εκτεθεί ανεπανόρθωτα στα μάτια της τάξης και των μελών! Έτσι όταν ο Τσόρτσιλ (ως εκπρόσωπος του Βρετανικού ιμπεριαλισμού) – που ήταν ο βασικός υπεύθυνος του άδοξου επεμβατικού πολέμου στην Ελλάδα – πέταξε για την Αθήνα, έσπευσαν δημόσια να δηλώσουνε τη δουλοπρέπεια τους εγκωμιάζοντάς τον παρά το γεγονός ότι ήταν αυτός που είχε σχεδιάσει προ πολλού τη σφαγή των Ελλήνων εργατών.

    Κάνουν εκκλήσεις για συμβιβασμό: με το Δαμασκηνό Αντιβασιλέα! Και ο Δαμασκηνός έγινε Αντιβασιλεύς και καταδίκασε το ΕΑΜ άμεσα και απερίφραστα! Ζήτησαν εκλογές, αίτημα που δεν έγινε δεκτό – μέχρι οι εργάτες να εξημερωθούν επιμελώς και να σπάσουν - και πλειοψηφία της αντίδρασης - "δημοκρατικά" εφόσον οι μάζες εμείνουν στην άρνησή τους να "φορέσουν" το Βασιλιά – εξασφαλιστεί.

   Σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής του συμβιβασμού και της ενδοτικότητας απέναντι στην καπιταλιστική τάξη σ’ ένα κρίσιμο στάδιο του αγώνα, μεγάλα τμήματα των ρεφορμιστών και των φιλελεύθερων, ειδικά των τελευταίων, προσχώρησαν ανοιχτά στην αντίδραση. Τώρα ξαναγίνονται συζητήσεις για τη συμμετοχή ηγετών του ΕΑΜ στην καπιταλιστική Κυβέρνηση. Το πιο πιθανό είναι να καταλήξουν σε μια ευπρόσωπη συμφωνία ξεπουλήματος. Παρά τον ηρωισμό των Ελλήνων εργατών και χωρικών θα συντριβούν και θα παραδοθούν στα χέρια των καπιταλιστών.

   Κι όμως η νίκη βρισκόταν στα χέρια τους. Τα Βρετανικά στρατεύματα στην Ελλάδα δεν ευχαριστιούνται τη βρώμικη δουλειά της καταστολής του Ελληνικού λαού. Ένα κύμα τρόμου κι αποστροφής διαπέρασε τη Βρετανική εργατική τάξη. Αλλά οι κραυγές για "δημοκρατία" κι από τις δυο πλευρές οδήγησαν σε σύγχυση σε σχέση μ’ αυτό που πραγματικά συνέβαινε. Ένα καθαρό ταξικό κάλεσμα για διεθνισμό, για εργατική αλληλεγγύη, θα ηχούσε και θ’ αντηχούσε μέσα απ’ τις τάξεις των Βρετανών εργατών συνολικά κι ενιαία. Ο Γκάλαγκερ σωστά υπενθύμισε στον Τσόρτσιλ ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που βρισκόταν οργανωτής ενός πολέμου επέμβασης ενάντια στην εργατική τάξη. Όμως αυτός ο αντάρτης απέφυγε να επισημάνει ότι η επέμβαση του Τσόρτσιλ ενάντια στη Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε μόνο χάρη στην επαναστατική διεθνιστική πολιτική του Λένιν και του Τρότσκι! Σ’ αυτό τον επεμβατικό πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, ούτε ένας καπιταλιστικός στρατός δε μπορούσε να δελεαστεί να συνεχίσει να πολεμά ενάντια στους Ρώσους εργάτες. Τα ψέματα και οι συκοφαντίες του Τσόρτσιλ ήταν άχρηστα μπροστά σ’ αυτό το όπλο των Μπολσεβίκων – τον επαναστατικό διεθνισμό. Τα τανκς, τ’ αεροπλάνα και τα όπλα του δεν του χρησίμευσαν σε τίποτα. Ο Αμερικανικός στρατός εξεγέρθηκε, ο Γαλλικός, ο Γερμανικός και οι άλλοι. Ο Βρετανικός στρατός απαίτησε την επιστροφή στην πατρίδα. Αυτό συνέβαινε μόνο επειδή οι Μπολσεβίκοι, οι "Τροτσκιστές" όπως θα τους αποκαλούσε ο Τσόρτσιλ σήμερα, κουβάλησαν στις πλάτες τους τη Σοσιαλιστική Επανάσταση και έκαναν μια ταξική έκκληση στους εργάτες και τους στρατιώτες του κόσμου. Μια ταξική έκκληση που θα μεταδιδόταν ακούραστα από τους Έλληνες εργάτες κι αγρότες θα μπορούσε να έχει το ίδιο αποτέλεσμα.

   Οι Έλληνες εργάτες δε θα ξεχάσουν τα μαθήματα που σφράγισαν τη συνείδησή τους με πυρωμένο σίδερο αν οι Τροτσκιστές στην Ελλάδα, (και το Κόμμα μας, αν και μικρό, έπαιξε ρόλο σ’ αυτά τα γεγονότα) έδιναν εξηγήσεις σχετικά με το ρόλο του ρεφορμισμού και του Σταλινισμού σ’ αυτά που συνέβαιναν. Μια πρόσκαιρη νηνεμία μπορεί να προκύψει στην ταξική πάλη, μόνο για να ξεσπάσει με μεγαλύτερη ένταση την επόμενη περίοδο. Οι μαρτυρικοί Έλληνες εργάτες θα πάρουν το μάθημά τους! Δε θα ξεχάσουν.



Σχόλια