Μπελαντόνα


του Φράνσις Πικαμπιά


Είμαι μόνος καθότι εσύ είσαι ο τυφλός
στη μακαριότητα των πεδίων των μαχών
επειδή πλέκεις μια οσμή βατράχου κι αράχνης
η νειότη των λόγων θα ήθελε
το μυστικό των τάφων μισάνοιχτο στις στείρες φλυαρίες
των ηρωϊκών εξημερωμένων ανθρώπων
του συνετού ανθρώπου

Οι μονομάχοι του πορτοφολιού

πλάι στις χορεύτριες μαραμένοι ενός φριχτού ονείρου
εφιάλτες μέσ' στην κόκκινη παλαίστρα φυσικά
διαλέξαμε τους αφελείς αισθησιασμούς
των πλαδαρών γελωτοποιών στον ουρανό μαστιγωμένων
όπου το σίδερο απαλύνει την επικίνδυνη τοποθεσία
σε στοχασμούς σπινθηροβόλους εγώ τρεμοσβύνω

Ένας ηγέτης επιτέλους ρηξικέλευθος ανθρώπινη ευφυΐα

για της οποίας τόσο περήφανοι είστε τη λαιμαργία
την παντοδυναμία συνεχίζει να διδάσκει
των ψεμάτων των νέων εξωφρενικών ιπποτών
πάνω απ' την κόπρο των ενδόξων φαντασιώσεων
με μιαν αιχμή πανομοιότυπη του άθλιου μηχανισμού
πριν τη λιποθυμία






Πρωτότυπο



Σχόλια